Op 15 oktober 1917, nog voor de nieuwe dag oplicht, snellen vijf auto’s door de verlaten straten van Parijs. De eindbestemming is een modderig oefenterrein van de cavalerie achter het kasteel van Vincennes. Daar is een vuurpeloton al aangetreden als Mata Hari uitstapt. Een officier wil haar aan de executiepaal binden. ‘Laat maar’ zegt ze zachtjes. Hij houdt haar een blinddoek voor. ‘Laat maar’ zegt ze opnieuw. Weer wordt haar het doodvonnis voorgelezen. Dan doet de officier een stap terug en heft zijn sabel. De twaalf Zoeaven die het vuurpeloton vormen schouderen het geweer. ‘Richten’ luidt het bevel en dan, na een eeuwigheid, ‘vuur!’. 12 schoten breken door de aarzelende herfstschemering. Haar lichaam zakt bloedend onderuit, een genadeschot door het hoofd maakt het karwei af. De volgende dag juichen de krantenkoppen, Frankrijk heeft zich ontdaan van een verraadster, gerechtigheid heeft een einde aan haar leven gemaakt. Toch is er ruimte voor scepsis. Is de gerechtigdheid wel gediend met haar dood en is zij inderdaad de verraadster waarvoor zovelen haar houden? Of is zij tot zondebok gemaakt, enkel en alleen omdat de ellende die Frankrijk in die oorlogsdagen te verduren heeft nu eenmaal een zondebok vereist..
Het leven van Mata Hari en vooral de vraag naar haar schuld is het onderwerp van deze lezing.
Bernier Cornielje zal het verhaal vertellen
Marieke Wittenhorst zorgt voor de muzikale omlijsting
Hans Brons levert de technische ondersteuning.